Op een zonnige vrijdag in april heeft de heer Thomas Laudy (artistiek leider van Kalligrafievereniging ‘Mercator’) de tentoonstelling in het Betje Wolff museum geopend. Op de zolder in het museum staan mooie voorwerpen die zeker herkenning, vooral bij de ouderen onder ons, zullen oproepen.
Een schoolhoekje met het bord, de bankjes en de grote letterkaart. De kroontjespen, schoolschriften met dubbele lijntjes, inktpotten, o wat was leren schrijven toch moeilijk! Met veel oefening lukte het de meesten van ons uit de aangeleerde schrijfmethode een persoonlijk handschrift over te houden.
Op de foto de heren Laudy en Falger in de tuin van het museum.
Maar hoe ging dat vroeger in zijn werk? Schoolgaan was voor kinderen in de Beemster immers maar bijzaak want meehelpen op het land konden zes- tot twaalfjarigen heel goed en dat was toch noodzakelijk om als gezin te overleven? En de wegen, die waren toch onbegaanbaar van oktober tot mei? Allemaal waar, maar de vijf tot zeven Beemster schoolmeesters leerden hun kinderen in de achttiende en negentiende eeuw bijna allemaal lezen en schrijven. Van dat leren schrijven heeft het HGB een opmerkelijk grote en rijke variatie voorbeelden in zijn collectie. Voor het eerst in onze museumgeschiedenis putten we ruimschoots hieruit. Maar ook meester Cornelis Eenhuizen van de school in Westbeemster zal u versteld laten staan. En hoe zag het handschrift van Betje Wolff er eigenlijk uit? U kunt het allemaal komen bekijken, van harte welkom!
